Brave is het eerste prinsessensprookje van Pixar. De animatiestudio waagt zich aan iets nieuws en pakt na 17 jaar eindelijk uit met een vrouwelijk hoofdpersonage. Wat mag je van de nieuwe animatiefilm verwachten? Tijd voor een recensie!
Met Brave slaat Pixar een nieuwe weg in: die van de sprookjes. Uitgerekend iets waarmee Walt Disney, waar Pixar een dochter van is, al decennialang succes oogste. Bewandelt de studio die zo vaak om zijn originaliteit wordt geloofd dan geen platgetreden wegen? Ja, maar met een bewust doel voor ogen.
Merida (Kelly Macdonald) is een eigenzinnige dochter die koningin Elinor (Emma Thompson) grijze haren bezorgt. Als kleine meid speelde ze liever met pijl en boog dan zich als een fatsoenlijke troonopvolger te gedragen. Na een vrij onbezorgde jeugd blijkt dat ze als puber alleen maar feller is geworden. Weg met suffe poëzie en fijne manieren, lang leve paardrijden en boogschieten! Wanneer Merida ontdekt dat het tijd is om uitgehuwelijkt te worden aan de zoon van een van de drie andere clans, keert ze zich tegen die aloude traditie. Wat ze helaas niet had verwacht, is dat ze zo het hele koninkrijk in gevaar brengt. Wat volgt is een (psychologische) zoektocht die genoeg avontuur bevat om niet te vervelen en geslaagde humor om de spannende momenten af te wisselen.
Elke nieuwe Pixartelg ziet er prachtig uit en Brave is geen uitzondering. De prent speelt zich af in het Schotland van de 10e eeuw en dat betekent dus een prachtig kasteel, bergen, ruïnes, een magisch woud en adembenemende Hooglanden. Alles straalt de middeleeuwse sfeer uit.
Visueel is alles top en ook het muzikale aspect van de film stelt niet teleur (dankzij componist Patrick Doyle en zangers Julie Fowlis, Birdy en Mumford & Sons). De songs ademen een Schotse sfeer uit en vooral het legendarische lied dat King Fergus (Billy Connolly) zingt over de monsterlijke beer Mor’du is erg leuk. Net alsof je een pub vol dronken kiltendragers bent binnengestapt. Doorspekt met Schots dialect en een prima keuze van stemacteurs met een Keltische tongval is vooral de originele, Engels gesproken versie van Brave een aanrader.
Aan de oppervlakte heeft Brave alle typische ingrediënten van een sprookje: fantasie, avontuur, actie, humor en magie. Een jonge meid wil haar lot in eigen handen nemen en zelf haar toekomst bepalen. Niets nieuws onder de zon, zou je denken, maar er is één zeldzaam element dat uitzonderlijk sterk is uitgewerkt en waar de hele film om draait: de (moeilijke) relatie tussen moeder en dochter. De beste en ontroerendste momenten uit de film krijg je wanneer prinses Merida en koningin Elinor met elkaar, maar ook náást elkaar praten. Al de rest is eigenlijk vulling, maar wel een smakelijke.
Naast eenvoudige grappen (zoals een heks die beweert iets anders te zijn) zit Brave voor de oplettende kijker ook vol leuke details: typische verborgen elementen (de pizzatruck en een karakter uit Monsters University zitten in de film verwerkt), maar ook subtiele grapjes (“Neem de kleine glazen!”) en mooie symboliek (de emotionele speech en het haar van Elinor op het einde).
In vergelijking met Ratatouille of Up, waarbij verschillende werelden met elkaar in contact komen, is Brave kleinschaliger en minder vernieuwend. Dat past bij het karakter van de film, maar kan ervoor zorgen dat de film minder overweldigend aanvoelt. De grootste kritiek is dat het verhaal naar het einde toe te voorspelbaar wordt en een suikerzoet happy-end heeft. Dat klopt in zekere mate, maar zou volgens mij wel eens de bedoeling kunnen zijn.
De kracht van Pixars eerste sprookje zit hem niet in zijn verrassende uitvoering, maar vooral in de onverwacht intieme uitdieping van een moeder-dochterrelatie. Wanneer heb je voor het laatst een animatiefilm gezien waarin de moeder een belangrijke rol speelt, zonder dat ze dood of van de gemene stiefmoedersoort is? Precies daarom is het verhaal van coregisseur Brenda Chapman (geïnspireerd op de relatie met haar eigen dochter) een verhaal dat het verdiende om verteld te worden.
Tip: Loop niet te snel weg uit de zaal, want na de aftiteling komt er nog een korte grap in beeld (waar ik als enige in een lege zaal lekker ongegeneerd om kon lachen). Als extraatje krijg je voorafgaand aan Brave ook nog het dromerige kortfilmpje La Luna te zien. Erg mooi en een prima opwarmer voor de hoofdfilm.
Brave (ook in 3D) draait vanaf vandaag in de Nederlandse en Belgische bioscopen.
Lees ook:Nieuwe poster en plaatjes voor Brave
Lees ook:Pixar onthult Schotse familie uit Brave [update]
Lees ook:Verborgen vrouwen in Pixars logo voor Brave
Lees ook:Vier karakterposters voor Brave
Lees ook:Eerste blik op Pixars nieuwe logo voor Brave
Kom net uit de bios Engelse versie zo’n mooie en leuke film. heb genoten, het heeft alles humor,avontuur en de shortie La Luna was ook prachtig een aanrader!
merida uit brave zouden we een beetje kunnen als een vrouwelijke versie van robin hood als het op pijl en boog schieten aankomt.
Ik ga vanavond!
ik zat ook als enige nog in de zaal bij het nafilmpje
hij was echt SUPER!
voldeed zeker aan de verwachtingen, en die lagen hoog
Haha, ik had woensdag ook al op Facebook gelezen dus toen ik bleef zitten was ik ook de enigste.
Ik vond Brave ook zeker een geslaagde film. La Luna was ook knap. Was blij dat ik de originele versie kon kiezen, soms draaien ze enkel de NL dub voor kiddies. Het klonk net echt Schots en het liedje was inderdaad grappig gedaan.
Vandaag even speciaal naar Amsterdam gegaan om de originele versie te zien. Technisch gezien zondermeer Pixars knapste film tot nu toe, maar op de één of andere manier was ik niet constant benieuwd naar wat er verder zou gebeuren, en was de tweede helft nogal voorspelbaar. Toch geen spijt van gehad, en heel dapper dat Pixar een geheel nieuwe wereld heeft proberen te scheppen, in plaats van de zoveelste sequel (zoals nu Ice Age en Madagascar). Overigens was ik erg onder de indruk van character design, textures en lighting. Keep up the good work, Pixar!