Vandaag gaat in Amerika de tekenfilm Curious George de bioscopen in. Een film over een nieuwsgierig aapje dat van Afrika naar New York reist, en daar vooral heel veel ontdekt. Want George is nogal nieuwsgierig. Een film van Ron Howard, met de stemmen van onder andere komiek Will Ferrell en actrice Drew Barrymore, en liedjes van Jack Johnson. Die namen klinken interessant, maar laat ik je meteen waarschuwen: Curious George is een èchte kinderfilm. Gebaseerd op klassieke kinderboekjes. Bij benadering voor kinderen tussen de 3 en 7 jaar. En wat ik van de film heb gezien, geeft niet de indruk dat de makers hebben geprobeerd er voor volwassenen ook iets leuks in te stoppen. Ben je volwassen? Sorry, dan ben je gewoon niet de doelgroep!
Oude succesformule
Dat is een opvallende omslag. Jarenlang was juist de ‘gelaagde
familiefilm’ het heersende succesmodel voor animatiefilms. Disney had
jarenlang succes met films die voor zowel kinderen als volwassenen
interessant waren. Kinderen genoten van het lieve en ook zielige
verhaaltje van The Lion King; volwassenen hadden gespreksstof over de
verwijzingen naar nazi-Duitsland die erin zaten. Het was jarenlang de
geprezen succesformule.
Emancipatie!
Maar dat is niet meer zo. Films als Tim Burton’s Corpse Bride en
Hoodwinked richten zich puur op volwassenen. Het ‘familie’-sfeertje is
afgeschud. Eigenlijk emancipeert de animatiefilm daarmee. Niet langer
wordt animatie als iets ‘kinderachtigs’ gezien, maar als een kunstvorm
die ook voor volwassenen boeiend is.
Animatiefilms worden volwassener, en het is dan ook niet meer dan
logisch dat er tegelijkertijd films verschijnen die zich puur op jonge
kinderen richten. Zoals Curious George. Iets voor ons? Nou nee. Al is
de soundtrack met liedjes van troubadour Jack Johnson wel het
beluisteren waard.
Lees ook:Aapje George slaat keihard toe
Lees ook:Hier geen recensie over Nieuwsgierig Aapje
Lees ook:George komt naar Nederland
Lees ook:Maakt George ècht ‘curious’?
Lees ook:Absurde ophef over brave tekenfilm