11 is uniek project waarbij verschillende schrijvers, regisseurs, striptekenaars, illustrators en animators samenwerken aan een verzameling van korte, geanimeerde verhalen over de Eerste Wereldoorlog.
In 1918 werd op de elfste dag van de elfste maand om elf uur het verdrag ondertekend dat een einde maakte aan de Eerste Wereldoorlog. Duitsland gaf zich officieel gewonnen en de wapenstilstand was een feit.
11 is niet alleen een getal met een symbolische waarde, maar ook de titel van een nieuwe Franse animatiefilm die een eerbetoon wordt aan de soldaten. De Eerste Wereldoorlog is de bloedrode draad doorheen de verzameling van elf korte verhalen die in de film aan bod komen. Deze verhalen werden neergeschreven door elf verschillende schrijvers en hoewel alles gebaseerd is op de geschiedenis, zijn hun creaties geen historische feiten maar het ficitieve resultaat van hun inspiratie. De elf delen worden op hun beurt door elf verschillende mensen getekend, zowel door striptekenaars, illustrators als animators.
Dat betekent dat 11 een origineel project wordt met een grote variatie. Niet alleen de inhoud, maar ook de weergave is elke keer afhankelijk van de tekenstijl van de vormgever. De ene kortfilm heeft het uitzicht van een cartoon, de andere van een schilderij. De ene animator kiest voor een Japanse animestijl, de andere voor handgetekende animatie en nog een andere gaat voor een aquarelachtig uitzicht. De unieke achtergrond van al deze mensen zorgt ervoor dat het resultaat een bonte verzameling wordt van erg uiteenlopende stijlen en culturen.
11 is een coproductie van Gazato Films, Lunanime en Les Films du Nord. Wanneer de film verschijnt is nog niet duidelijk, want het project is nog in volle ontwikkeling. Zoals je kunt zien, zijn nog niet alle kunstenaars gevonden voor de verschillende verhalen. De Franse website van Gazato bevat meer informatie over de film, waarvan je onderaan een vrij vertaalde samenvatting vindt. Je krijgt een blik op de verschillende stijlen en je zal ontdekken dat er aan 11 bekende namen uit de animatie- en stripwereld meewerken. Zeker iets om naar uit te kijken, als je het mij vraagt!
Update 18 augustus 2010: De trailer met eerste beelden uit 11 staat online!
Een vertaald overzicht van de elf verhalen uit 11
L’Affiche (De poster)
Gebaseerd op La peur van Gabriel Chevallier.
Geregisseerd en getekend door Serge Elissalde
Plot: Een rustig terrasje in Parijs wordt verstoord door het nieuws van de moord op Jean Jaurès. Een orkestje begint het Franse volkslied te spelen en uit de menigte klinkt het overal Vive la France! en Dood aan de moffen! Iedereen doet mee, burgers en soldaten. Behalve een oude man. Hij geeft geen krimp. Hij wordt opgejut door de menigte, maar als pacifist weigert hij vrolijk te doen over de oorlog.
Le Colonel (De kolonel)
Gebaseerd op Voyage au bout de la nuit van Louis Ferdinand Celine.
Geregisseerd door Julien Dexant en getekend door Rabate.
Plot: Op de boulevards en in de stations staan burgers de soldaten aan te moedigen, maar eenmaal op weg naar de vijand, laten de burgers hen in de steek. In hun loodzware uitrusting marcheert het leger naar het front. De kolonel heeft zijn paard verloren, maar nog niets van zijn trots. Terwijl de kogels rond zijn hoofd zoeven en links en rechts soldaten neervallen, blijft hij kalm rechtop staan.
La Sape (De loopgraaf)
Gebaseerd op Les croix de bois van Roland Dorgeles.
Geregisseerd door Gilles Cuvelier en getekend door Cyrille Pomes.
Plot: Op het slagveld vliegen kogel en granaten heen en weer, maar de soldaten gaat niet vooruit. Aan de oppervlakte worden de troepen genadeloos gehalveerd door de oorlog, dus houdt iedereen zich schuil in de loopgraven. Maar ook onder grond woedt de oorlog, met explosieven die in de uitgegraven gangen worden geworpen om de loopgraaf van de vijand te vernietigen. Breval en zijn manschappen horen hoe een pikhouweel onder hen graaft. Doodsbang wachten ze op de onzichtbare vijand.
Les Pinces (De knijptang)
Gebaseerd op Un anno sull’altipiano van Emilio Lussu.
Geregisseerd door Edmond Baudoin en getekend door Christophe Gautry.
Plot: Zelfs als de hemel oplicht met vuurschoten, is de vijand onzichtbaar, terwijl hij soms maar op enkele meters verwijderd is. Hij verschijnt plotseling, maar onder de helm zit een gezicht, en onder het uniform zit een man zoals alle andere, van wie het leven niets waard is voor de officieren. Op bevel van zijn kolonel, kruipt luitenant Santini uit de loopgraaf. Gewapend met niets meer dan een knijptang om de prikkeldraad door te knippen die hen van de vijand scheidt, sluipt hij naar de Oostenrijkse linie toe.
Le Sage (De wijze)
Gebaseerd op La boue des Flandres van Max Deauville.
Geregisseerd en getekend door Raoul Servais.
Plot: Sterven in de strijd is de enige eerbare dood in een oorlog waar discipline, frustratie en zelfopoffering hoogtij vieren. In een voormalig klooster op het vlaamse platteland, ver weg van het strijdgewoel, woont Max. Hij is sergeant van een leger van Belgische postduiven en ontfermt zich met veel vaderliefde over de vogels. Maar die liefde is bedrieglijk, want met een missie om nieuws naar het front te brengen, hangt de duiven een bijna zekere dood boven het hoofd. De oase van rust wordt verstoord door een trein van de Duitse artillerie.
Télégramme (Telegram)
Gebaseerd op Le grand troupeau van Jean Giono.
Geregisseerd door Arnaud Demuynck en getekend door Benjamin Flao.
Plot: Ver weg van het front, in de bergen van de Provence, zijn de verwoestende gevolgen van de oorlog net zo voelbaar. Julia en Angèle wachten allebei op een brief van hun man. Met veel hoop maar zonder illusies, kijken ze dag na dag uit naar de komst van de postbode. Wanneer ze deburgemeester de weg zien opkomen, weten ze dat er slecht nieuws volgt. Een soldaat is gesneuveld op het slagveld.
Education d’un Homme (Vorming van een man)
Gebaseerd op One Man’s Initiation: 1917 van John Dos Passos.
Geregisseerd en getekend door Eunice Alvarado Ellis.
Plot: Vluchten, de horror ontsnappen, al is het maar voor even. Tom en Martin, twee Amerikaanse hospitaalsoldaten, zijn met verlof in Parijs. Ze willen ten volle genieten van de vrije tijd en brengen de tijd feestend door met drank en vrouwen. Maar hun plezier wordt overschaduwd door de wrede herinneringen en barbaarse beelden die voor hun ogen flitsen.
La Tombe de Dompierre (Het graf van Dompierre)
Gebaseerd op La main coupee van Blaise Cendrars.
Geregisseerd door Bénédicte Galup en getekend door Bezian.
Plot: Tien jaar later spreken Garnéro, Bistrot en de Korporaal, de enige overlevenden van hun troep, af in het flamboyante Parijs ten tijde van de belle époque. Ze behoren nu tot de bijzondere groep van veteranen. De kameraadschap van vroeger is er nog steeds, maar de herinneringen aan de oorlog zijn onlosmakelijk met hun leven verbonden. Ze lachen om de goede, oude tijd van de loopgraven, alleen maar om de pijnlijke herinneringen te verbergen.
Les Trèfles (De klavers)
Gebaseerd op Her privates, we van Frederic Manning.
Nog geen regissseur en animator toegewezen.
Plot: In de eerste weken van de oorlog sneuvelden duizenden mannen, maar weg van het front slaat de verveling toe tijdens saaie manoeuvres. Een Britse officier en zijn tommy’s bestormen een vredig dorpje. Met militaire discipline vallen ze aan, wetend dat er geen vijand op hen wacht. Maar ze worden opgewacht door een vrouw met een hooivork in haar handen. Ze wil niet dat de soldaten haar klaverveld vertrappelen.
L’Oeuf Carré (Het vierkante ei)
Gebaseerd op The Square Egg van Hector Hugh Munro alias Saki.
Nog geen regissseur en animator toegewezen.
Plot: Korporaal Munro ploegt samen met drie Engelse soldaten door de modder en de sneeuw, tot ze aankomen in een taverne met de naam The Lucky Rabbit. Munro neemt plaats aan een tafeltje, naast een man die meteen een gesprek met hem begint. De man, een pluimveefokker, vertelt hoe zijn tante in zijn afwezigheid zijn hoenderhof heeft geplunderd. Hij kan niet zwijgen over de grote waarde van zijn fokkerij te spreken, ondanks de bommen die neervallen naast de taverne. Hij wil zijn tante aanklagen, maar dat kost erg veel.
Blessures (Wonden)
Gebaseerd op Erziehung vor Verdun van Arnold Zweig.
Nog geen regissseur en animator toegewezen.
Plot: Bertin, een jonge Duitse soldaat keert terug van de oorlog. De warmte en liefde van zijn vrouw en het feest in zijn dorpje niet ver van Nuremberg, zijn echter niet genoeg om hem te laten genieten van de herstelde vrede. De rouwende ouders van zijn dode vriend, de jongen zonder benen, de bommetjes van de kinderen. Alles lijkt niet meer dan een herinnering, maar hij weet dat hij het nooit zal vergeten, net zoals miljoenen anderen. Hij weet dat de vernedering van de overgave en de immense oorlogsschuld straks de haat weer zal aanwakkeren.
Lees ook:Eerste trailer voor Black Sunrise
Lees ook:Onvergetelijke WO II-getuigenis in Germans in the Woods
Lees ook:Disney en The Stuff of Legend
Lees ook:Eerste blik op Axe Cop
Lees ook:Eerste trailer voor Firebreather
Sweet! Raoul Servais, Bézian, …! Ben benieuwd naar al die verschillende stijlen.
Wat een prachtig initiatief! Ben zelf bezig de Grote Oorlog te vertellen in 228 wekelijkse verhalen: ‘Veertien Achttien, de lange podcast over de Grote Oorlog’. Niet om te zien, maar om naar te luisteren.
Interessant project! Ik vond het door striptekenaars gemaakte “Peur(s) du noir” ook al zo indrukwekkend. En als Servais meedoet (de man wordt over ruim een maand 82!) ben ik helemaal benieuwd…