Wie jarenlang zijn best deed om motion capture te vermijden, kon er in 2010 helemaal niet meer aan ontsnappen. Dat kwam grotendeels door het overweldigende succes van Avatar, waarbij het gebruik van de techniek flink wat discussie deed opwaaien. Maar hoe ziet de toekomst eruit voor het medium?
De tijd dat motion capture alleen voor vage animatiefilms zoals Sinbad: Beyond the Veil of Mists werd gebruikt, ligt ver achter ons. De techniek waarbij bewegingen van acteurs worden omgezet naar een computermodel, wordt steeds vaker toegepast in liveactionfilms. Daarvan is het recentste en bekendste voorbeeld zonder twijfel Avatar, het blauwe 3D-avontuur van James Cameron. Iedereen keek (zonder het te weten?) naar motion capture in Peter Jacksons King Kong en The Lord of the Rings-trilogie en ook Tim Burton maakte dankbaar gebruik van de techniek in Alice in Wonderland (zie making-of).
Geen motion, maar performance capture
Cameron zelf noemt het liever performance capture, want tegenwoordig zijn het niet langer alleen de grote bewegingen die geregistreerd worden, maar ook de allerkleinste handelingen zoals gelaatsuitdrukkingen.
Wat Cameron schijnbaar in één klap deed met Avatar – motion capture op de kaart zetten – doet Robert Zemeckis al jaren met zijn animatiefilms. Als een van Hollywoods grootste aanhangers van de techniek, regisseerde hij de voorbije jaren films zoals The Polar Express, Beowulf en A Christmas Carol. Daar blijft het niet bij, want hij heeft nog minstens drie ander projecten klaarstaan.
Motion capture is here to stay
Motion capture is niet meer weg te denken uit de filmwereld. De volgende jaren komen er immers nog meer bekende producties aan die met de techniek worden gecreëerd. Van Avatar komen minstens twee sequels, Steven Spielberg waagt zich aan de verfilming van de beeldverhalen van Kuifje en Disney werkt aan TRON: Legacy, een vervolg op de populaire cultfilm uit 1982. Motion capture moet ervoor zorgen dat acteurs die toen een stuk jonger waren, er straks nog steeds hetzelfde uit kunnen zien. Zo zal (of liever: moet) acteur Jeff Bridges in de sequel als twee druppels water lijken op zichzelf bijna dertig jaar geleden.
Animal Logic werkt aan Happy Feet 2, maar het is op dit moment niet helemaal duidelijk of daar opnieuw motion capture voor wordt gebruikt. De studio deed dat immers niet zo voor het aankomende uilenepos Legend of the Guardians. Voor wie van superheldenfilms houdt is er nog meer nieuws: Mark Ruffalo, die de Hulk zal spelen in The Avengers, ondergaat ook een transformatie met motion capture om de gigantisch groene spierbundel te worden.
Zemeckis plant een remake van de Beatles-trip in Yellow Submarine. Zijn bedrijfje ImageMovers (dat in 2011 wordt opgedoekt) werkt aan Mars Needs Moms! en daarnaast gaf de regisseur aan dat hij ook voor het vervolg op Who Framed Roger Rabbit zijn favoriete techniek wil gebruiken. De personages zouden met motion capture worden aangepakt, maar de cartoonfiguurtjes zouden in 2D blijven. Acteur Bob Hoskins, die detective Eddie Valiant speelde in de film, heeft inmiddels zijn naam verbonden aan de sequel. Toch twijfelt hij aan de keuze van de regisseur om motion capture te gebruiken:
“Ik weet niet wat het gaat worden. Ze willen het net zoals A Christmas Carol doen. Maar als [motion capture] lijkt op een cartoon, hoe plaats je dan een echte cartoon in de film?”
Hoewel de techniek niet echt op een cartoon lijkt, ben ik het wel eens met wat hij bedoelt. De kracht van Roger Rabbit zat hem in de tegenstelling tussen liveaction en de cartoons. De combinatie van motion capture en cartoons zou wel eens een lelijk effect kunnen creëren.
Motion capture is ‘neppe animatie’
In het verleden zijn al vaker berichten opgedoken over animatiemakers die zich uitspreken tegen en neerkijken op het gebruik van motion capture. Zeker toen in 2007 twee van de drie Oscarnominaties voor Beste Animatiefilm gemaakt werden met motion capture. Cars niet, Monster House en Happy Feet wel. Die laatste won, en dat zorgde voor onenigheid bij sommige animators.
‘Nepanimatie’, klinkt het wel eens, want in tegenstelling tot traditionele animatie wordt er niet frame per frame iets gemaakt. De organisatie van de Academy Awards deed er enkele maanden geleden nog een schepje bovenop door in hun nieuwe regels op te laten nemen dat motion capture geen animatietechniek is.
De weg voor motion capture is vrij
Met grote films zoals de Avatar-sequels, TRON: Legacy en The Adventures of Tintin op de agenda, lijkt de toekomst voor motion capture verzegeld. Hollywood is bereid om miljoenen te investeren in de techniek.
Veel zal afhangen van de kwaliteit van de aankomende films en de reacties daarop, maar de kans is groot dat je motion capture het komende decennia nog erg vaak terug zal vinden in de bioscoop. Zowel in je animatie- als speelfilms.
Hoe sta jij tegenover motion capture? Een revolutionaire techniek met veel perspectieven of een inspiratieloze manier om traditionele animaties over te slaan? Laat het ons weten onder aan dit bericht…
Lees ook:De grappige toekomst van motion capture
Lees ook:Oorlog met motion capture in Thunder Run
Lees ook:Zemeckis verkoopt motion-capture bedrijf aan Disney
Lees ook:Geanimeerde recensie van Avatar
Lees ook:Detectivegame L.A. Noire steunt op motion capture
Ik denk dat het grootste probleem in deze kwestie is dat veel mensen niet goed weten waar of wanneer je Mocap het beste kunt inzetten. Binnen mijn studie zie ik regelmatig opdrachten binnen komen waarbij de klant ‘motion capture’ als een soort toverwoord ziet, terwijl je met normale keyframe animatie waarschijnlijk een 10x beter resultaat krijgt, in een veel kortere tijd.
Dat is ook waarschijnlijk waar de meeste kritiek van traditionele animators vandaan komt: cartoon-animaties die de basisprincipes squash&stretch en exaggeration missen omdat Mocap de menselijke limitaties van de acteurs in acht moet nemen.
Ik vind het wel flauw om Mocap dan maar ‘neppe animatie’ te noemen. Animators hebben er altijd nog een flinke kluif aan om Mocap data te bewerken, waarbij ook absoluut de nodige creativiteit komt kijken.
Motion capture en traditionele animatie zullen -en moeten- wat mij betreft altijd naast elkaar bestaan.
heel erg gesimplificeerd, is motion capture niet een beetje als rotoscopen?
In het geval van motion capture dat in feite alle bewegingen worden ‘overgetrokken’?
Lijkt mij inderdaad ook een gemakzuchtigere manier van animeren dan traditionele animeren als ik het puur over animatie films heb. Maar denk wel dat de natuurlijkere bewegingen beter bij een live action film passen.
Ben allang blij dat animatie een steeds grotere rol speelt.
chrismas carol vind ik nog het beste
Akkoord met zowel Erik als Danny.
.
Het hangt uitendelijk af van de mocap techniek & kwaliteit, vergelijk Avatar met een willekeurige Zemeckis film, het verschil is immens groot.
.
In Avatar heb ik nooit één vreemde beweging gezien.
Bij de Zemeckis films, videogames, Tv-commercials, noem maar op zie ik steeds opnieuw dat de kleine subtiele lichaamsbewegingen (die bij Live-action soms zelf niet met het blote oog te zien zijn) zo uitvergroot worden…het ziet er gewoon niet uit…
waarom? vraag ik mij dan af
moet dit? neen toch de gewone animatie was al mooi genoeg voor er heen te kijken oke voor films zoals TRON & AVATAR kan dit wel handig zijn 
maar voor de andere films neen
ik ben er niet echt voor
maar ja niets aan te doen he
ja voor avatar of chrismas carol stoort het niet
maar ik niet iedere animatie film met motion capure de ziek
idd voor Avatar was het een meerwaarde (ja de andere film die je opnoemt moet ik zelf nog zien
)
Ik ben een groot fan van animatie als kunstvorm en ik vind Motion Capture inderdaad meer een opvolger van rotoscope dan van traditionele animatietechnieken.
Voor het maken van hyperrealistische karakters in speelfilms, zoals Gollum en King Kong, vind ik de techniek meer dan geschikt, omdat deze moeten interacteren met echte acteurs en het prettig is dat beide volgens de wetten van hetzelfde universum bewegen.
Maar voor het maken van ‘teken’films vind ik Motion Capture zeer ongeschikt: vergeleken met traditionele animatie ziet het er nep-echt, doods en gemakszuchtig uit. De kracht van animatie zit hem in de fantasie, dan moet je niet met quasi-realisme aan komen zetten. Zelfs traditionele tekenfilms als Snow White lijden enigszins aan dit probleem: wordt de animatie (voornamelijk van mensen) te realistisch, dan verbreekt juist de magie.
Animatiefilm werkt het best met zorgvuldig uitgekozen, en waar nodig overdreven beweging. Films als ‘Jungle Book’ en ‘Lilo & Stitch’ (ik noem maar wat) laten zien hoe je én realistisch kunt zijn én volledig in de fantasie kunt blijven met je animatie.
Motion Capture gaat dit, met zijn veel te volledige registratie van beweging, dus ook van niet-relevante en toevallige beweging, nooit halen.
leuke tool, niet meer dan dat.. de hype gaat wel over.
Thijs, zo teleurstellend, ik verwacht in uw comments toch tenminste één ‘XD’ smiley the zien
Het is (naast ongelooflijk flauw) wat te makkelijk om de ‘motion-capture’ techniek af te doen als een hype of een tool. Om niet in herhaling te vallen met de posts van hierboven : ‘King Kong’, ‘Avatar’, ‘Gollum’ : Ja, absoluut! ‘Polar Express’, ‘BeoWulf’ : Neen. ‘A Christmas Carol’ heb ik nog niet gezien, maar ik denk dat ook daar (ondanks de aanwezigheid van uitbeeld-koning Jim Carrey) de techniek nog niet helemaal op punt stond.
Dat Motion Capture wél kan werken in een geanimeerde omgeving werd bewezen in ‘Monster House’. Maar ik zie daar eerlijk gezegd het nut niet van in. Je kan zoveel meer in een (100%) animatiefilm. In films als ‘Rise of the Apes’ (Serkis is een aap in de nieuwe Planet of the Apes-film) is dat een héél ander verhaal. Het oogt ongelooflijk goed naast mensen van vlees en bloed, indien van aanzienlijke kwaliteit.
‘k Ben dan ook benieuwd wat ‘Kuifje’ gaat geven … want je zit wel met tekenfilmfiguren ipv wezens die er in de échte wereld moeten rondlopen.
Ja, ik ben zelf ook erg benieuwd naar wat Kuifje zal worden. Ik zou als regisseur schrik hebben om een mocap-film te maken over een wereldberoemde stripfiguur, maar Spielberg lijkt het wel te durven. Die film zal zeker een grote rol spelen in de toekomst voor de techniek.