Deel negen uit ons overzicht van de tien geselecteerde kortfilms.
Sinds 1941 heeft het National Film Board of Canada al een afzonderlijke afdeling voor animatiefilms, en reken maar dat ze elk jaar hun talentvolle regisseurs motiveren om hun werk in te sturen voor de Oscars. Een van deze regisseurs is Cordell Barker.
Op 21 jaar tijd heeft de animator ‘slechts’ drie korte animatiefilms gemaakt, maar van de kwaliteit hoeft niemand overtuigd te worden. The Cat Came Back was in 1988 goed voor een nominatie, net zoals Strange Invaders dat was in 2002.
Met zijn derde kind, Runaway, hoopt de animator dat dit jaar nog eens over te doen. Of zelfs te overtreffen, als het even kan. Een gouden beeldje zou heel wat betekenen voor de zware bevalling van de maker, want hij heeft maar liefst zes jaar aan de kortfilm gewerkt. De kans op een nominatie of meer bestaat, want de kortfilm prijkt op de shortlist met tien titels die strijden voor de eervolle prijs voor Beste Animatiekortfilm.
In Runaway is de kijker getuige van een dolle treinrit. De reis staat symbool voor het leven dat we allemaal leiden. De passagiers van de trein zijn zich van geen kwaad bewust. Het leven is een feest en iedereen probeert er het beste van te maken. Toch wat er een nieuwe verrassing van het lot achter elke bocht die het spoor maakt. Een klassenstrijd barst los in de wagonnetjes, maar voor de natuurlijk is iedereen gelijk…
In de onderstaande making-of (die ook beelden uit de kortfilm bevat), vertelt Barker dat hij eerst een zinkende boot als metafoor wilde gebruiken. Maar omdat iedereen die beeldspraak zou linken met de Titanic, veranderde hij gauw van idee. Een goede keuze, want het idee van een zinkend schip werd al vaker gebruikt. Bovendien is een trein ook sneller, mobieler en maakt de stoommachine ook een leuk ritmisch geluid, aldus de maker.
Aan het talent van de animator twijfel ik niet, maar Barker vertelt in de clip dat zijn wereldbeeld iets negatiever is dan dat van de meeste mensen. Hij zegt dat hij liever alles vanop een afstandje bekijkt, dat hij steeds de negatieve kant ziet en dat humor altijd negatief is. Dat vind ik een nogal vreemde uitspraak, maar het citaat is misschien uit de context gerukt bij de montage.
Hoe dan ook, Runaway belooft een leuke kortfilm te worden met een diepere betekenis. Zoals je ziet in de clip onderaan, geeft de knappe jazzmuziek ook een leuke schwung. Dat is dankzij Benoît Charest, die onder andere de muziek componeerde voor de animatiefilm Les Triplettes de Belleville.
Helaas is de kortfilm nog niet online te vinden, maar onderaan in dit bericht vind je enkele afbeeldingen en een making-of waarin de maker meer uitleg geeft over zijn creatie.
Afbeeldingen uit Runaway (klik voor hogere resolutie)
Making-of van Runaway (inclusief fragmentjes uit de kortfilm)
Lees ook:Kanshebber Beste Animatiekortfilm ’09: The Kinematograph
Lees ook:Kanshebber Beste Animatiekortfilm ‘09: A Matter of Loaf and Death
Lees ook:Kanshebber Beste Animatiekortfilm ’09: Variété
Lees ook:Paths of Hate
Lees ook:Korte animatiefilm: Kahani