Twee maanden geleden hebben we op deze blog wat gediscussieerd over 'sexy animatie'. "Weg met die beestjes, maak animatie eens sexy!", riep ik. Ik protesteerde daarmee een beetje tegen de uniformiteit in vooral de Amerikaanse animatiewereld. Waarom toch steeds weer films over pratende insecten, klungelige knaagdieren en zogenaamd coole pinguïns? Waarom toch steeds dieren in animatiefilms? Het is hartstikke leuk, maar kan er ook niet eens wat anders? Ja, natuurlijk kan dat! En ik kwam afgelopen week iets interessants tegen: Film Noir. Een duistere animatiefilm. Met mensen!
Clichés
Ik kwam een bericht tegen over Film Noir op een pagina over het San
Francisco International Animation Festival, waar de film draait. Eerder
dit jaar was hij ook al te zien in onder andere Cannes en Annecy. "Vast
een kort filmpje", dacht ik, maar nee: het is weldegelijk een feature.
Met eindelijk eens geen gefrustreerde vis of maniakale koala in de
hoofdrol, maar een privé detective die aan geheugenverlies lijdt.
Talloze figuren proberen hem te vermoorden, maar hij heeft zelf geen
idee waarom. De film gebruikt alle 'film noir'-clichés die je maar kunt
verzinnen: de rokende detective, de femme fatale, de scheurende
saxofoon op de achtergrond, de zwart-witte vormgeving… Alleen is het
nu eens animatie, en dat is wel aardig om te zien. Bekijk de trailer
maar eens.
Waarom animatie?
Natuurlijk dringt de aloude vraag zich hier weer op: waarom is deze
film met animatie gemaakt? Ook daar hebben we al vaker over
gediscussieerd, onder andere in het geval van Beowulf. Animatie is een
omslachtig proces… je gebruikt het om verhalen te vertellen die je
niet zomaar kunt filmen, of om je film een 'look' mee mee te geven die
je anders ook niet zou bereiken. Waarom moest Film Noir met animatie
worden gemaakt? Persoonlijk vind ik 'angles' die de regisseurs (Jud
Jones and Risto Topaloski) gebruiken, prachtig. Bijvoorbeeld het shot
van de detective op het randje van een dak, met een dreigende lucht, en
hoe hij dan achteloos zijn sigaret naar beneden werpt. Mooi. De
regisseurs zeggen daar ook iets over op hun website: "The angles are
often extreme – a room viewed from the ceiling or an extreme low-angle
that makes a character appear to be a s huge as a mountain."
Karakters
Kennelijk is dat voor hen een van de voordelen van animatie geweest.
Maar de karakters zelf vind ik niet erg innemend of mooi. Ik zie veel
decors die 3D zijn, of misschien met rotoscope gemaakt, en die zijn
prachtig, maar de karakter steken daar voor mijn gevoel wat schamel bij
af. Misschien wel omdat zich toch al snel een vergelijking opdringt met
een andere 'film noir': Sin City. Dat zag er ook prachtig uit, maar wèl
met echte acteurs. Misschien is dat de handicap van de animatiewereld
vandaag de dag: de visual effects bij de 'gewone' films kunnen zo
ongelooflijk veel, dat die 'gewone' films steeds meer animatiefilms
worden, maar dan wel met echte acteurs erin. Is dat de reden dat de
animatie-industrie vlucht in sprookjes en pratende dieren?
Volwassen
Ik ben er niet helemaal uit wat ik van Film Noir vind. Sowieso moet ik
hem eerst maar eens helemaal zien. Ik ben enthousiast over het feit dat
het een animatiefilm is die, net als Prinsess, eens lekker volwassen
is. Een thriller als animatiefilm. Da's welkome afwisseling. En toch
blijft het aan me knagen of dit ook niet een gewone film had kunnen
zijn. Wat denken jullie?
Lees ook:Knappe leader voor Palm Springs Festival
Lees ook:Korte animatiefilm: Little Quentin (18+)
Lees ook:Peur(s) du Noir komt naar Amsterdam
Lees ook:Peur(s) du Noir opent Anima 2008 te Brussel
Lees ook:De tien geboden zien er niet uit
‘Film Noir’ schijnt lachwekkend te zijn. Op een verkeerde manier. Helaas! Een gemiste kans. Het idee om film noir in een animatiejasje te gieten is prachtig (Doe momenteel zelf ook een poging. Check maar eens op de blog van mijn studio naar ‘Little Quentin’, excuses voor de shameless self-promotion.), maar het is bij deze film zeer slecht uitgevoerd. De intenties van de filmmakers zijn misschien goed, maar veel te geforceerd, waardoor alles onbedoeld nogal knullig overkomt. Daarnaast is er geen sprake van een srekend characterdesign of uberhaupt een goede artdirection. Op Annecy werd me dan ook afgeraden om hem te gaan kijken. Sex, moord en rokende helden maken een film niet automatisch volwassen. Wat dat betreft behandeld een film als Ratatouille, die dan wel sprekende ratten als hoofdrolspelers heeft, meer volwassen onderwerpen dan Film Noir.
Voor mensen die Max Payne wel eens hebben gespeeld (PS2) wel héél bekend terrein… het enige waar ik dan ook op zat te wachten was wanneer ik mocht beginnen met spelen en het voorfilmpje was afgelopen.
Toch kudos voor hoe het eruit zag, maar mij allemaal nét iets te weinig gelativering.
Leuk, zulke inhoudelijke reacties!
@Paco: Fraai, die plaatjes van Little Quentin! In welk stadium is het filmpje nu?
@Huin: Max Payne ken ik niet (ben niet zo’n gamer), maar grappig dat er parallellen zijn. Moest natuurlijk een keer gaan gebeuren dat animatoren iets afkijken van de gamewereld… want dat is tenslotte ook een animatie-industrie!