Animatieblog op Anima 2011

Lees korte verslagen, samenvattingen en impressies van de verschillende programma’s die de redactie zag op Anima, het animatiefestival dat nog tot tot en met 13 maart loopt in Brussel. Dit bericht blijft de komende week bovenaan de website staan en zal regelmatig worden geüpdatet.

Festivals zoals Anima zijn de ideale gelegenheid om de animatiejunkie in jou een flinke overdosis te bezorgen. Omdat de redactie van Animatieblog ook maar menselijk is en dus niets liever doet dan toe te geven aan deze verslaving, laten we jullie in dit bericht alvast even meegenieten van wat we allemaal gezien hebben.

The Borrower Arrietty – De nieuwste en erg knappe animatie van Studio Ghibli. In dit bericht vind je de recensie van de magische tekenfilm.

Dit is Belgisch 1 - Het eerste deel van een programma dat uitsluitend bestaat uit animaties van Belgische bodem. Het leukste filmpje uit de reeks – afgaande op het applaus dacht het publiek er ook zo over – was Rumeurs, de korte tekenfilm van Frits Standaert. Daarin zorgen drie konijnen voor gigantische paniek wanneer hun dutje wordt verstoord door een angstaanjagend geluid. Al moest, qua humor, het oude bonusfilmpje Pas de panique, les Cromagnons sont là zeker niet onderdoen. De kleianimatie reist terug naar de prehistorie en laat enkele schattige kinderen vertellen hoe zij denken dat het vuur precies werd uitgevonden en hoe de primitieve mensen voor het eerst op jacht gingen. Qua stijl stak Vasco van Sébastien Laudenbach boven de anderen uit. De met zand geanimeerde animatie vertelt het verhaal van een jongen die niet kan weerstaan aan de lokroep van de zee en de walvissen. Ook Dance van Hilere was een creatief tekenfilmpje dat via een danschoreografie de geschiedenis van twee clans in beeld brengt.

Anima 3.0 - Een speciaal programma ter gelegenheid van de dertigste verjaardag van het festival. De voorstelling bevatte een leuke compilatie uit het rijke archief van tv-zender RTBF. De terugblik maakte duidelijk dat het Belgische festival na drie decennia nog steeds niets aan enthousiasme heeft verloren en elk jaar weer opnieuw op zoek gaat naar een gevarieerde verzameling van animaties. Het enige wat wel elke keer veranderde, was het grappige kapsel van Philipe Moins, directeur van het festival. De dertigste verjaardag werd ook gevierd in aanwezigheid van enkele hoge gasten, die leuke primeurs met de aanwezigen deelden. Bill Plympton liet een knappe pencil test zien van zijn nieuwe project Cheatin’. Michel Ocelot verbaasde iedereen met Les quatre voeux du vilain et de sa femme (Four Wishes of a Villain and His Wife), een geweldig (en erg stout!) tekenfilmpje over de verschijning van Sint Maarten aan een simpele man en zijn vreselijke vrouw. Een geweldig energieke Peter Lord deelde een veelbelovend voorsmaakje van Pirates!, de nieuwste stop-motionfilm van Aardman. Een dozijn foto’s achter de schermen van de (gigantische!) decors, enkele onafgewerkte shots en een handvol grappige filmpjes waarin hij zelf in de huid kroop van de kapitein, zodat de animators een referentie hebben hoe ze de poppetjes moeten animeren. Het programma werd afgesloten met de wereldpremière van Disneys kortfilm The Ballad of Nessie, een leuk tekenfilmpje over het beroemde monster van Loch Ness (de recensie vind je in dit bericht).

Cartoon d’Or – Een verzameling van laureaten van de Cartoon d’Or, een prijs voor de beste korte animatiefilm van Europa. Naast de Oscarwinnaar Logorama bevatte het programma ook enkele minder bekende, maar wel knappe werkjes. Crocodile (Kasper Jancis, Estland) was een pijnlijk tekenfilmpje over twee eenzame mensen. A Family Portrait (Joseph Pierce, Groot-Brittannië) is dan weer een rake samenvatting van een disfunctionele (of nét een normale?) familie. Toppers van de avond waren Angry Man (Anita Killi, Noorwegen) en The Tale of Little Puppetboy (Johannes Nyholm, Zweden). Het eerste filmpje was een ontroerende cut-outanimatie over een kind dat opgroeit met een vader die in hem een ‘woeste man’ heeft zitten, het tweede een hilarische kleianimatie waarin een nerveuze jongen zich voorbereidt op de komst van een meid, bij wie hij hoopt te ‘scoren’ die avond.

La boite magique de Michel Ocelot – En reken maar dat de toverdoos van de Franse animator/regisseur Michel Ocelot gevuld was met heel wat mooie kortfilmpjes van de Kirikou-vader. Les Trois Inventeurs, een verhaal over een uitvindersgezin dat niet wordt begrepen door de samenleving, werd gemaakt met allerlei papieren knipsels, bestaande uit van die typische onderleggers die op kantwerk lijken. La Légende du pauvre bossu was een ontroerende animatie over het wrede lot van een bultenaar. Denk aan The Hunchback of Notre Dame, maar dan heel wat minder vrolijk. De overige korte filmpjes bestonden uit magische sprookjes die gemaakt werden met stijlvolle silhouetten.

Dit is Belgisch 2 – Deel twee van het programma met animaties van Belgische bodem. De Volgende van Barbara Raedschelders is een filmpje dat vorm geeft aan de – vooral voor Belgen – erg herkenbare gesprekken tussen leerlingen die met de hele school op doktersonderzoek moesten. Een grappige terugblik op potjes met plassen vullen, gek worden van de biepjes van de gehoortest en schrikken van dokters die in je slipje piepen. Eser Unal maakte met het tekenfilmpje Yagmur Duasi (Pray for Rain) duidelijk dat je niet op een goddelijke interventie moet wachten wanneer hulp zich in menselijke vorm aanbiedt. In Ahasverus van Inne Haine bedenkt een eenzame vrouw een plan om haar man thuis te houden. Contre, tout contre van Yoann Stehr is een hectisch knip- en plakwerk waarbij het publiek – mezelf inbegrepen – vaak het noorden kwijt was, maar dat toch enkele grote grijnzen opleverde. Les arbres naissent sous terre van Manon Brûlé en Sarah Brûlé belichtte een sterfgeval vanuit het standpunt van de verschillende familieleden, die het verlies allemaal op hun eigen manier verwerken.

Aardman – Een programma vol geestige animaties uit de Aardman-studio. Naast de bekende Shaun the Sheep, Purple and Brown, Angry Kid en Pib and Pog kwamen er ook een boel onbekende films voorbij. Zo had je Adam, een film over een planeet met slechts een bewoner, die last heeft van de zwaartekracht en van eenzaamheid. Andere levensthema’s die in het filmprogramma aan bod kwamen waren jongleren met chihuahuas, winegums die van juice houden, eeuwig zoemende muggen, gevechten tussen groenten en het verkopen van je hondenlichaam. Aan het einde van de voorstelling lag het gehele publiek op de grond te rollen van het lachen; een erg geslaagde voorstelling.

Bill Plympton – Een voorstelling waarin de bekende, onafhankelijke animator het publiek trakteerde op enkele leuke filmpjes zoals Horn Dog en The Cow Who Wanted to Be a Hamburger, maar ook primeurs zoals Guard Dog Global Jam. Dat is een remake van zijn met een Oscar genomineerde kortfilm Guard Dog, maar dan gemaakt door tientallen verschillende animators uit de hele wereld (onder wie ook de Nederlanders Matty Jorissen en Wijnand Driessen). Verder kregen we ook een elf minuten durende pencil test te zien voor Cheatin’ (een nieuwe film over een koppel dat eerst hartstochtelijk verliefd wordt en elkaar daarna verdenkt van overspel) en de ruwe animatic voor Cop Dog (een korte film waarin de bekende viervoeter als drugshond werkt op een luchthaven). De animatic (een montage van storyboards) bevatte nog geen geluid, dus voorzag Plympton het stoere Cop Dog-filmpje zelf van commentaar, wat het allemaal nog net iets grappiger maakte. Ook vertelde hij over de restauratie van The Flying House, een oud tekenfilmpje van Winsor McCay. Dat wordt helemaal ingekleurd en opgeknapt (zo worden onder meer de lelijke tekstballonnen die in beeld verschenen, er uitgeknipt).

Dit is Belgisch 3 – Laatste luik uit het programma met animaties van Belgische bodem. Bevatte onder andere de bekende intro van Man Bijt Hond, gemaakt door Steven De Beul en Ben Tesseur. Op het festival staan ook enkele van de decors uitgesteld, zodat je letterlijk een kijkje achter de (kartonnen) schermen kunt nemen. Wouter Bongaerts zorgde met de computeranimatie Mouse for Sale (over een knaagdier met grote oren) voor de komische noot, iets wat het duo Iris Alexandre en Lucie Thocaven ook deed met Entache (waarin een man in het wassalon een jarretellengordel vindt). De overige filmpje gingen veeleer de emotionele toer op. Het stijlvolle La nuit de l’ours van Alexis Fradier, Julien Regnard en Pascal Giraud vertelde het verhaal van een vrouw die in de jungle woont en een bijzondere relatie heeft met een beer, tot een jongeman roet in het eten strooit. Seul mais avec toi van Jonathan Hottart blijft in de dierenwereld en draait om twee jonge tijgers. Michael Palmaers leverde met Nuru een bevreemdend filmpje af over een bizar experiment met een gorilla. Bram Algoed gaf met Rétrograde vorm aan de overpeinzingen van een oude man en met Made-Up hield Mirjam Plettinx de maatschappij een spiegel voor, aan de hand van een tekenfilmpje over een vrouw die zich laat verleiden door de vele reclames voor schoonheidsproducten. Stilistisch was Cleo’s Boogie (Caméra Etc) het knapste: een jazzy stop-motionanimatie die halfweg (hoewel dat niet hoefde) veranderde in een experimentele tekenfilm.

Andreas Hykade – Binnen de internationale animatiewereld al een grote naam, maar dankzij Anima is deze Duitse animator nu ook bij het grote publiek een stukje bekender. Het programma bevatte naast het indrukwekkende morphwerkje Love and Theft ook heel wat oudere tekenfilmpjes. Een jongetje maakt in The Runt op een vrij brute manier kennis met het ‘eten of gegeten worden’-principe wanneer zijn favoriete konijn groot genoeg is om te slachten. Ring of Fire was dan weer een ietwat psychedelische animatie over twee heel verschillende cowboys. Het waren echter de Tom-filmpjes die op het meeste applaus konden rekenen. De grappige tekenfilmpjes beginnen (en eindigen) allemaal op dezelfde manier: Tom droomt over een lekkere boterham met aardbeienjam en honing. Daartussenin beleeft het hoofdpersonage steeds een absurd/dolkomisch avontuur met – onder andere – zingende glimwormen, een muzikale bakker die op een varken fluit en andere maffe figuren.

World Shorts 6 – Kortfilms van over de hele wereld, met in dit programma enkele ontroerende, sommige hilarische en andere ronduit maffe filmpjes. Het meest bizarre van het hele festival was zonder twijfel Fresca, Curse of Dracula, bekijk trailer maar eens en je snapt meteen wat ik bedoel… Daartegenover stond het erg serieuze Rise Above Plastics, om mensen bewust te maken van de vervuiling waar plastic voor kan zorgen. Het Oscar-genomineerde Let’s Pollute en het melige Buba wilden mensen ook bewust maken van vervuiling maar brachten dat juist weer op een grappige manier. Een persoonlijke favoriet uit dit blok was Rubika, een erg leuke en knap gemaakte kortfilm over zwaartekracht waarvan je hier een voorproefje kunt bekijken.

wordt vervolgd…

Lees ook:Beleef een nacht vol wansmakelijke animaties
Lees ook:Gratis Belgische animaties in Gent
Lees ook:‘Lifted is grappigste Pixar-short ooit’
Lees ook:Animaties op het Imagine Fantastic Film Festival in Amsterdam
Lees ook:KLIK!-animatiefestival officieel gestart